Zeidgebabbel

Balu

Mitglied
Ich hann de letschde Reschd vunn de Flasch uff unser zwee Gläser vedeild unnem Peder zugetrunke. „Proschd Peder“, hann ich gesahd unn geschpiert, dess vunn Grauburgunder die Zung gonz schää wachse konn, „uff bessere Zeide.“

„Jo, die Zeide“; hott de Peder gemäänt unn soi Glas nochdenklich geh die Lamp gehalde, „inne paar Minudde sinn die zwee Flasche Grauburgunder Geschdern gewese unn mir Zwee sinn Heit vollgesoffe.“

„Määnschd?“ hann ich langsom gefroochd, „mir hätten Heit getrunke, damit mer Moje en volle Kopp hänn?“

„Des konnschd jetzert so net saache“, hotter langsam gemäänt, unn ich hann geheert, des dem Peder soi Zung aach unner dem Grauburgundersyndrom gelitte hatt, „weil inn demme Moment, wo mer unsern Rausch hänn iss jo schunn widder Heit, unn mer hänn Geschdern die zwee Flasche leergemacht.“

Ich hann fer en Moment ins Glas geguckt, weil des schunn arg viel fer moin Kopp gewese iss.
„Wann mer do jetzert emoler weiderdenke duhd, dann deet des jo heeße, dess es gar kää Jetzert gebbe duhd. Wann en Schluck trinkschd, dann iss des jo schunn widder vorbei, noch bevor de Woi im Bauch iss unn wann de Alkohol ins Blut gehd, dann iss soi Landung im Bauch aach schunn widder Ebbes, was zurick leid. Also, heeßt des doch, desses die Geecheward Ebbes gonz, gonz Kläänes iss, weil jo alles glei widder rum iss unn des Glei Jetzert iss unn doch dann schunn widder Vorbei unn des annern Glei aach sofort widder ins Vorbei schluppe duhd. Wie konn mer dann denne Gscheide glaabe, wo saache duhn, mer sollt alleweil nur im Jetzert lebe."

„Horschemol zu“, hott de Peder gesahd, „wann de Alkohol im Blut iss, dann bleibt des schääne Gefiehl jo e gonzi Zeit unn iss net glei vorbei, also stellt des Woitrinke die gonze schlaue Sprich vunn all denne Filso – Fili- , „der Peder hott soi Zung eerschd emoler richte misse,“ vunn denne Philosophe in Frooch. Wann doch im Jetzert unn im Vorbei unn jo aach im Glei es Selbe bassiere duhd, dann iss des geleebti Geecheward. Wann mer zum Beispiel ääfach nur froh iss, also net nur fer son Moment, dann iss dodevunn was im Vorbei, im Jetzert unn im Glei."

"Des iss dann faschd, wie wann mer die Zeid ahnhalde deet", hann ich gemäänt unn geschpiert, dess vor lauder Simuliere der schääne Rausch vunn demme Grauburgunder gonz schää schwach worre iss, " abber des mit dem Glei, des nemm ich der jetzert net so werklich ab, Peder. Mer wääß doch nett, was Glei alles bassiere kann. Die Flasch konn umfalle, Du konnscht der es Knie an de Disch renne odder de Wert konn uns nausschmeiße. Donn isses doch schunn widder nix mit froh unn genieße."

"Do muss mer sich alsemol was am Bobbes vorbeirutsche losse unn weider froh bleibe, unn oifach denke, dess im Glei schunn alles guhd werre duhd, damit mer sich nett schunn im Jetzert Gedanke machd, was do alles bassiere kennt."

"Wäschd Peder", hann ich leis gesahd, " ich glaab, dess mer do Daache voll mache kennt mit some Gebabbel. Unn glaab mer, solong mir kää Angschd hänn, was Moje soi kännt unn dess Ebbes vunn Heit Moje vorbei iss unn dess mer dodewe heit was verpasse duhn unn solang de liebe Gott Grauburgunder wachse losst, so lang iss mer des Worschd, was Jetzert und Glei unn Vorbei iss. "

De Heiner, unsern Wert, iss kumme unn wollt kassiere.

"Wäschd, Heiner", hott de Peder gemäänt, "Wann ich Moje bezahle duh, dann iss do schunn widder Heit. Unn en ahstännische Pälzer zahlt immer Heit unn net Moje."

"Ahstännische Pälzer wie ihr zwee Gscheide zahlen jetzert, weil ner jetzert vunn moim Woi vollgesoffe sinn. Des, nennt mer gelebti Gecheward," hott de Heiner gemäänt unn mir hänn de Geldbeidel uffgemacht.
 



 
Oben Unten