Dor letzde Rest (Vogtländische Mundart)

Aufschreiber

Mitglied
Iiech muss eich des itze mol erzähln.
Aber erschdemol sog iech eich, dess iech kaa richtichs Huechdeitsch kaa, sonnern blues des Huech-Vuechtländsch, wo mir halt alle dooch sue schwätzn daa.
Jedenfalls kimmt dor Märzns Gung gestorn ben Tierle nei un froocht, ebber miet mann Klann ä wengl hutzn kennt. Er hätt aah wos Gueds derbei, wue die baadn dann zsammschnabeliern welltn. No is der Klaane ä richticher Sunn ́schein, und a ieberhabt gued ze leidn. Do gabs kaa Brie, un nei isser gewutscht.
Wie der sue an mir vorbeidefeliert, sieh iech, dasser en gruesn Ruggsack vo sann Gruesvador aufm Buckel hatt. Des is mer no scho e wengl inn Kopp rimgange, aber iech ho mer nix weider gedacht, als dasser ehmd denn Sebastian, der wo unner klaaner Buu is, werwaas wos hat mietgebracht. Die ham jo heit e Zeich, wos die umenanderschlebbn. De Gämbois und Plehschdeschn und des ganse Schpielkartngeratzl. Mit den Jugio und Pokemohn und was net alles... Un der Discomän muss jo aa noch miet - oder ehmd der Empähdreieschdick.

E ganse Weile war aa vo denn zwaane nix ze heern und noch ener Schtund veleicht ho iech mer gedacht:
"Wissde ner mo naufhutschn un guggn, wos die sue treim, die Bossn."
Biech also bei der Trepp nauf - des haast, ich wollt...
Wie ich de Finger naa des Gelänner kricht ho, ho iech gedacht, ich wachs aa. No hatt iech ja aa kaa licht net gemacht, mer kennt sich ja in sann eigne Haus zerecht...
Hooich also de Pfote miehsam luesgerissn un mit der annern den Lichtknipser aagelangt. Aber der hat aa gans fierchterlich geklebbt.
Zemindest ho ich nu de Sauerei geseeh. Ebb die nu des ham gewollt, des koo iech net song, aber des Gelänner war vollgeschmiert mit enn Gemisch vo Kaubongbong un Fongdang.

Nochert bie'ch halt ohne Händ de Wendltrepp nauf un hoo be der Kinnerzimmertier naa gewummert. Kaa Muxer. Pletzlich ging es Brett auf un der Klaane Märze kam raus.
"Iech miss ham", hatter gesoocht und dann isser fix an mir vorbei un dingenaus, eh iech 'meff' soong konnt.
Eh 'er gans naus is, hatter noch was von 'dolassn' geplärrt, wue iech mer aber kann Reim machn konnt.
Nu bi iech benn Basti nei und wellt grod fraang, was des Ding mit der Trepp sollt. Glabbt mers, iech bie bald riggwärts widder de Trepp dingenei, wie ich den Gung gesäh ho. De ganse Visasch wor braun un bunt, de Baggn vollgeschdoppt, un dann hat der garnet redn gekonnt, weil er aa hat kaun gemisst.
Wie er no de Gusch wieder leer gebracht hatt', hatter erzählt, dasse den Märzn sei ganses Oster-Gueds zsammgefressn hattn. Un des mitter Trepp war 'ne blues passiert, weil se kaa Gewärsch inne Haus aaschtelln welltn. Do hamm se siech halt an denn Gelänner lang gehangelt.
Mittnerweil war mer aa klar, des der ganse Ruggsack voller Gueds geween sei musst. Zuggereier long umenanner und Schmarties un Schogge un a Kekszeich dingerum. Der Märze der koo ann ja richtich leid daa, wenn der itze noch so ä Masse von denn Gelump iebrich hatt. Wer sell denn des alls hinnerbringe?
No ho'ch halt den Kerle benn Bad higeschickt un bie hie, des Gelänner widder hehrrichtn. Erngdewann war mer baade ferdich un ich ho mich wieder in mann Sessl hoggn gewellt.

Wiech ne Hinnern grad hiebraatschn will, merk iech grod noch sue, dess da ebbes komisches is. Ho iech mich also numgedreht un find e ganses Nest voll Zeich, aa miet ne Ostergroos un so. Un e Zeddele wor a derbei:
"Denn letztn Rest krisst du."

Nochert ho ich scho e wengl schmunzln gemisst.
 

Bo-ehd

Mitglied
Hallo Aufschreiber,
das ist eine Geschichte aus der Heimat, die großartig erzählt ist. Kann das gut beurteilen, bin Oberfranke, also fast Nachbar. Bitte mehr davon.
Gruß
Bo-ehd
 



 
Oben Unten