Schotz suachn

Pinky

Mitglied
Augfaunga hod ois in am klan Gosthaus wia ma's übaroi schnö amoi find' und wia's tüpisch is fia so a Gegend: dreckig und stinkat. A Haufn Kukuruz- und Erdöpfibauern san dort noch da Orbeit beinaundgsessn und haum a Bier mitanaund trunkn, sei's wei's so guat g'orbeit haum oda wei's grantig woarn - aussakema is oiwei des söbe. Lustig woars und a fesch Bradl is hintn in da Stubn übern Feia ghängt, oba grochn hod ma nix, wei ois noch'n Pfeifnrauch von de Bauern eahrnere Pfeifn gstunkn hod.
D'Orbeit und s'Lebn host eahrna scho aukennt, de Bauersleid, und drum is a der junga Bersch aufgfoin, der zwischn de gaunzn Bauersleid gsessn is und seine Händ valegn uman Bierkruag umegwundn hod. Valegn scho amoi deshoib, wei a net gwusst hod, wia a des Bier zoihn soid. Grod denkt a se, dass a woi noch Sperrstund de Goststubn putzn derf, do heard a, wos ana von de Bauern am Tisch danebn sogt.
"A Schotz!" sogt der recht hoamlich zu seim Nochbarn, "soi aufm Higl vagrobn liegn. Scho seit üba hundert Joahr. Ois Goid und Edlstoana."
"Hob i a scho gheart", sogt drauf da aundare Bauer genauso hoamlich. Oba wei er doch scho a weng mehr gsoffn hod den Obend, hod a a weng lauda gredt wia a eigentli woit. Oba dafia woar's a scho a weng undeitli. Oba waun ma, so wia der Bauer, den gaunzn Tog im Saudreck steht, derf ma auf d'Nocht scho a weng mehr tschechern. "Zwischn de drei Lindnbam."
"Eichn", sogt drauf da erschte Bauer, do woar da junge Bersch scho a weng zuwagruckt. A Schotz horcht se scho amoi von Haus aus net schlecht an, und Göd hätt a jetzt übahaupt recht guat brauchn kina, wei so wia a a poar aundere Sochn, hod's net gschrian, wia a von dahoam fort is. O'ghaut is der junge Bersch nämlich noch am gscheitn Wickl mit seine Ötern, bledaweis, ohna das a se recht vü docht hätt dabei.
"Koane Lindnbam?"
"Eigentli Ebaeschn", moant do a dritta Bauer, der a zuahearn miassn hod.
"Wurscht!"
"Bei de Ruinen von da oidn Burg", sogt da dritte Bauer nu dazua, wei a nu a weng haussiern geh woit mit dem Bissl wos a mehr gwisst hod wia de aundern.
"Jojo, is scho recht!" moant drauf ana.
Ned bled, denkt se da junge Bersch; Hein hod a übrigens ghaßn. Und wia a nu a weng länga zuaglost hod, hod a gheart, dass der Higl mitm Schotz a Stickl nördlich von dem Ort is und dass da Weg aufi net recht schwa sei soid. Wiaso oba nu koana von de Leid aus da Gegend do auffekraxlt is und se des Goid ghoid hod, von dem hod koana gredt. Do san's daun auf amoi recht schnö stü woarn und haum wos aunders gredt.
Oba von dem hod se da junge Hein net obringa lossn. A Zimma hoda se gnuma und am nächstn Tog woita in Schotz suachn.
Zeitig in da Friah, nu bevor da erschte Hau kraht hod, isa aufbrochn zu dem sognhoftn Higl.
Recht schwa woar's net, eahm z'findn, wei außa Föda hod's do in da Gegend jo net vü gebn, und außadem woar des jo scho fost ka Higl mehr, wia da Hein boid gsehn hod, sondern a ausgwochsena Berg. Richtig hoch auffi is do gaunga und dem oarmen Hein is scho gaunz schier au wordn wia an gsehn hod. Oba wia a âft an sein laren Gödbeitl denkt hod und an sein knurradn Mogn, hod a se denkt: "Oba wos, so schlimm wird's scho net werdn!" Wenigstens haum's de Baurn so gmoant am Vortâg.
Najo, jetzt haum se de oba machtig teischt, oda se haum's söba nia probiert, jedenfois is a gaunz schean Hadscha wordn, den vadoachtn, stoanign Higl auffi, und Mittog is boid gwesn, do woar da Hein nu weit weg vom Güpfi mit de drei Bam, oba dafia nimma gaunz so weit vom Zsaumbrecha. So hod a se hoid amoi a weng daunegsetzt und is glei drauf fost schimpfad wordn, wei a so bled woar und nix zum Jausnen eipockt hod. So hod a se hoid glei wieda auf'n Weg gmocht und is weidakraxlt.
Spod am Naumittog is a daun endlich auffikema, da Hein, zu de drei Bam. Großmachti und gewoitig woarn's, oba kennt, kennt hod a's net, wos fia a das's san. Oba a poar Stoana hod a gfundn, de nu von da Burg übabliebn san. Oba Ruinen woarn des a kane.
Oiso hod se da Hein glei amoi noch'm Schotz umgschaut.
Oba kam hätta a weng gsuacht bei de drei Bam, und se dabei wieda mächtig g'ärgart, wei a kan Werkzeig mitbrocht hod, do hupft auf amoi a klans Mandl fira. Wos jetzt genau firag'hupft is, des hod da Hein ned gsehn, oba firag'hupft is jedenfois, und jetzt woar's do und hod'n augschaut.
Recht groß woar's net und gaunz krumme Haxerl hod's ghobt. Und gaunz a varunzelts Gsicht, grod so wia a richtigs Mandl hoid. Und wüd hods'n augschaut, den Hein, drum isa liaba an Schriad zruck.
"Du Lump, du!" hod's gschrian. "Du wüst ma mein Schotz wegnehma!" Dabei is ghupft und gsprunga, grod so, dass se da Bursch denkt hod, vielleicht soita se doch fiachtn. "Wegnehma, wos mia gheart!"
"Nâ, wegnehma tat i grod net sogn. Vielleicht a bissal wos davo ausleichn. Borgn, hoid, fia a Zeit." Oba a weng unsicha is a scho wordn, da Hein.
"Liag net so schiach!" köwit des Mandl wüd. "I waß genau, wos du wüst! Des söbe wia de aundern, de se de letztn hundert Joahr auffatraut haum."
"Hundert Joahr?" hod do da Hein überrascht gsogt und hod se des Mandl nu amoi genaua augschaut. Zuagebn, gaunz frisch woars jo nimma, oba hundert Joahr ...
Drum hoda gfrogt: "Jo, sog, wer bist denn du übahaupt?"
"I?" sogt des Mandl. "I bin da Wächta von dem Schotz!" Des hod se da Hein natirli a scho denkt. "Und wer se traut, mei Goid und meine Edlstoana z'suchn, der kriagt's mit mia zum toa."
A des hod se da Hein scho denkt.
Wos eahm oba trotzdem a bissl södsaum woar: Wia soit des kloane, varunzlte Mandl mit seine hundert Joahr an gstaundenen Berschn wia den Hein von seim Schotz o'hoidn kina?
"Nau, des schau ma se amoi au!" hod da Hein drauf glocht.
Oba kaum hoda an Schriad firi gmocht, hod's eahm a scho wieda load tâ.
So schnö hod se da Hein goar net fiachtn kina, hod se auf amoi de Sun vazogn und da Hümmi is gaunz finsta wordn und da Bodn unta seine Fiaß hod âgfaungt zum ziddan. Ka Sunnenstroih is mehr duachkema zwischn de drei Bam, und auf amoi haum's a vü gfährlicha und gressa ausgschaut wia z'erscht. Rauch und Nöwi is aufgstiegn aus'm Bodn und noch Schwöfi hod's gstunga, dass da Hein fost nimma schnaufn hod megn und zum rearn âgfaunga hod. Und mittndrin in dem gaunzn Duachanaund is des klane Mandl imma gressa und gressa wordn. Händ und Fiaß san eahm lenga und lenga wordn, sei Gwaund hod's z'rissn und de Haut hod auf amoi a gaunz a schiache Foarb ghobt und woar volla Hoar. Imma hecha und hecha auffi is gwoxn, des Mandl, und scho laung woar's ka Mandl mehr, bis daun scho zwa-, dreimoi so groß woar wia da Hein. Laung und dirr woarn seine Orm, oba trotzdem so stork, dass de großn Bam nebn eahm schütteln megn haum, und de Haxn haum genauso dirr ausg'schaut, oba da Boden hod ziddat wia des Mandl zurnig aufgstampft is. An Schwaunz hod's a auf amoi ghobt, wia von am riesigen Oadaxl oba mit große, spitze Stochln drauf, und der hod ausgschlogn, dass netta so de Erdklumpn gflogn san. Und daun hod se a nu sei Kopf zateut. Drei grausliche Drochnkepf mit Herndl und haufnweis spitze, göbe Zähnt im Mäu san draus wordn und san oiwei wieda aum Hein owigfoahrn und haum noch eahm gschnoppt, wia waun'sn fressn woitn, und Feia und Rauch haums g'spuckt. Herbeidlt hod's den oarmen Buam scho, dass ois z'spot woar. Da Bodn hod dauernd ziddat, wia des Viech drauf gstaumpft is und des Bam hods gschüttlt waun's gschrian hod. Da oarme Hein hod scho schier nimma steh megn und beim nächstn Staumpfa hod'sn hiprackt da Leng noch. Oba wia's auf amoi üba eahm nu finstera wordn is wia's eh scho woar, do hoda se schnö wieda aufgrapplt, wei wia a auffigschaut hod, hoda gsehn, dass eham des riesen Vieach a mordstrum Stoaplottn auffihaun woit, dass'n z'druckt. An Schroa hoda tau, da oarme Hein, und is firagstoipert unta de drei Bam und so schnö oposcht wia's na gaunga is.
Gstoipert und gfoin isa, den Higl obi, volla Ângst, und a poar Moi isa a gaunz Stücki owikuglt bevor a se wieda gfaungt hod und weidagrennt is, nua damit'sn glei wieda hiprackt und er weidaroit. Oba irgendwie, volla blauer Fleck und Krotza und Dübln, is da Hein daun doch untn aukuma.
Gaunz entrisch woar eahm nu und ziddat hoda wia a Lampischwoaf, und so is eahm, wia gschaut hod, dasa schnö weidakimmt, kloar woarn, wiaso se de Leit do nu oiwei mit'm Kukaruz und de Erdöpfi owiplogn.
 

ingridmaus

Mitglied
Itzad hob i mir do scho ollawei denkt, dass do endli amoil oana daherkumma soillt und a zunftige G'schicht in a zunftigen Sproch in des zunftige Forum do schreibat - und bis i g'schau, kreizdeifi, kummt d'Pinky daher und tuats - guat, sag i, gonz guat! ;)

Mann, Dialekt schreiben ist echt nicht leicht, grosses Kompliment an Dich! Hin und wieder kommt Dir der Dialekt aber schon mal aus - soweit ich das jedenfalls aus meinem oberbayerischen HIntergrund beurteilen kann. Nochmal laut drueber lesen hilft vielleicht, den Dialekt nochmal glatt zu polieren.
Ansonsten hat mir die Geschichte gut gefallen, gut und fluessig erzaehlt - nur: ein Held aus dem sueddeutschen Raum mit dem Namen Hein??? Des muas ja scho a schener Lackl von'am zugroasstn Preissn sei!
Servus,
Ingrid
 

Pinky

Mitglied
die Tücken des Dialekts

Danke, für dein großes Lob. Möglich, dass gelegentlich die Hochsprache durchschlägt, vielleicht ist das aber auch bloß der Unterschied zwischen Oberbayern und Österreich.

Was den Namen betrifft, ist er vielleicht wirklich etwas schlecht gewählt, aber naja ... Beim nächsten Mal wird's besser. Und dann wird auch der Dialekt sorgfältiger poliert.
 



 
Oben Unten