Dieses autobiografische Gedicht steht auf HOCHDEUTSCH („Schweinkram“)unter HUMOR, meistens nur sinngemäß gleich. - Hier also auf PLATT:
S w i e n k r o o m
Haget 222
Ik wohn öp’t Dörp - mien Leben lang,
und Köö und Peer und Swiensgestank,
- wie de Geruch vun Heu und Stroh -
gehörn schon jümmer mit dortoo.
No’n Krieg, bi uns wie överall,
stünn achtern ok een Swien in Stall,
so groot, wie man’t hüüt nich mehr kennt,
wat Swien nu heet, woor domols Farken nennt!
Ok süns’ woor allns so nennt wie‘t is:
„Naturdung“ heeß bi uns nur Miss‘;
denn Ünnerscheed mang Bull und Oss und Koo,
wüss man as Jung und Deern ja sowieso.
Na goot, soon grootes Swien hett riekli freeten
und achternoo denn halwen Stall verscheeten,
denn Kroom, vermengt mit een poor Hand vull Stroh,
müss ik utmissen - sowat stünn as Jung mi too.
De Swienstall harr een lütte Buutendöör,
de Missdutt wär nur een poor Schree‘ dorför,
so kunn ik ohne Schufkoor, nur mit Foork hanteern,
ganz bi de Sook - und joo nix ünnerwegs verleern!
De Jauche durf versickern - feer Meter blank uns Soot;
dat Wooder ut de Handpump schmeck liekers jümmer goot,
wie ok Kartüffeln, Wuddeln, uut unsern eegen Goorn,
in denn harn wie in Haarsen, denn Missdutt röverfoorn.
Door wuss uns ganz Gemüse und rook non Swienstall her,
ob datt nu düss’ Gerüche, ob datt watt anners wär?
De Söög böör eeren Kopp hoch und trock de Nees ganz kruus,
beför in Swiensgalopp se, aff in die Frieheit suus!
Wenn so veer Zentner Leben, frie dörch de Gegend feech,
kümmt man as lütten Butscher, eer nich girn in‘t Geheech!
Fief Mannslüüd müssen helpen, und duurt het’t meis twee Stunn,
beet ik de Döör funn Swienstall denn wedder schlüüten kunn!
In’n Goorn weer fun’t Gemüse uk nich een Halm to seen;
vör Stunn wussen noch Gurken, wo jetz Kartüffeln leeg’n,
op aal de schieren Beete, har sik de Söög vergnööcht,
verpaut aalns wie soon Rietboohn, as har en Schnieder plöögt!
Noch lang vertell in’n Kroog Johann:
De Söög, dütt Aas, se grien mi an!
Und Jochen meent: Is anners ween,
se hett luut knurrt und fletsch’ de Teen!
Und ik? Ik müß de Söög nu pleegen,
süss Doog hett se in’n Stall rümleegen,
nie wedder düssen Swiensgalopp probeert
- sunn Muskelkooter weer de Spoß wull doch ni weert!
Haget 222
Ik wohn öp’t Dörp - mien Leben lang,
und Köö und Peer und Swiensgestank,
- wie de Geruch vun Heu und Stroh -
gehörn schon jümmer mit dortoo.
No’n Krieg, bi uns wie överall,
stünn achtern ok een Swien in Stall,
so groot, wie man’t hüüt nich mehr kennt,
wat Swien nu heet, woor domols Farken nennt!
Ok süns’ woor allns so nennt wie‘t is:
„Naturdung“ heeß bi uns nur Miss‘;
denn Ünnerscheed mang Bull und Oss und Koo,
wüss man as Jung und Deern ja sowieso.
Na goot, soon grootes Swien hett riekli freeten
und achternoo denn halwen Stall verscheeten,
denn Kroom, vermengt mit een poor Hand vull Stroh,
müss ik utmissen - sowat stünn as Jung mi too.
De Swienstall harr een lütte Buutendöör,
de Missdutt wär nur een poor Schree‘ dorför,
so kunn ik ohne Schufkoor, nur mit Foork hanteern,
ganz bi de Sook - und joo nix ünnerwegs verleern!
De Jauche durf versickern - feer Meter blank uns Soot;
dat Wooder ut de Handpump schmeck liekers jümmer goot,
wie ok Kartüffeln, Wuddeln, uut unsern eegen Goorn,
in denn harn wie in Haarsen, denn Missdutt röverfoorn.
Door wuss uns ganz Gemüse und rook non Swienstall her,
ob datt nu düss’ Gerüche, ob datt watt anners wär?
De Söög böör eeren Kopp hoch und trock de Nees ganz kruus,
beför in Swiensgalopp se, aff in die Frieheit suus!
Wenn so veer Zentner Leben, frie dörch de Gegend feech,
kümmt man as lütten Butscher, eer nich girn in‘t Geheech!
Fief Mannslüüd müssen helpen, und duurt het’t meis twee Stunn,
beet ik de Döör funn Swienstall denn wedder schlüüten kunn!
In’n Goorn weer fun’t Gemüse uk nich een Halm to seen;
vör Stunn wussen noch Gurken, wo jetz Kartüffeln leeg’n,
op aal de schieren Beete, har sik de Söög vergnööcht,
verpaut aalns wie soon Rietboohn, as har en Schnieder plöögt!
Noch lang vertell in’n Kroog Johann:
De Söög, dütt Aas, se grien mi an!
Und Jochen meent: Is anners ween,
se hett luut knurrt und fletsch’ de Teen!
Und ik? Ik müß de Söög nu pleegen,
süss Doog hett se in’n Stall rümleegen,
nie wedder düssen Swiensgalopp probeert
- sunn Muskelkooter weer de Spoß wull doch ni weert!