Uhr-Laub (Vogtländische Mundart)

Aufschreiber

Mitglied
Heit in der Frieh,
gett des Weggerding lues!
Zeerscht war de Verwirrung grues,
dann hatt der Voder seine Mueh,
enn Wutschrei noch ze unnerdriggng,
der so im Hals 'ne wuchs
- enn diggn!

Sue murm'lter: "Ich ho heit frei!"
langt nieber, un glei mittn nei
in enne Schissl mit suen Zeich
wos in ner kaltn Brie rim liecht.

Wesweng der DOCH des Wietn kriecht,
denn Wegger schnappt un flakt ne naus
benn Gartn hie, vor unnern Haus.
Or guggt siech imm, unn find - wie schee -
enn Lappm - im Kamill'ndee.
Denn hott sei Gude sich bei Nocht
als Hustn - Imschlooch haas gemocht.

De Fraa kimmt rei un soocht: "Hee, Maa,
wos hebbsten hier fern Rugges aa?"
Dess siech dor Voder kurzerhand,
in 'ner Erklaerungsnuet befand.

Drum huppt er auf, reckt saane Glieder,
schlupft nei de Hues unn Gack'n wieder.
Un rennt de Treppn dingenei,
ze guggng, wue dor Wegger sei.

Drei Donne Blaedder long do rimm.
Un drinne, glaabt mers, des wor schlimm,
musst irgndewue der Klinlger sei.
Blues wue, des fiel ne halt net ei.

Sue is der Bursche uugeloong,
vo vorne bis ganz durch gezong,
hat aa gefunne e boor Iechl,
unn Flaschn, aa en Kleiderbiechl.

Blues aans is nimmer aufgedaucht,
des Uhrwerg, dos sei Gude braucht.
Unn er jo aa, noch Neigohr widder.
Drum isser lues, des wor ne bidder.

Un hat im Billichmarkt gekaaft,
e Ding, das ieber Funkzeich laaft.
Der hat e zusaetzliches Fiedschor,
braucht naemlich gett er lues, kann Ditscher,

Naa, der gehorchtne glatt aufs Wort!
Denn hauter sicher net glei fort...
 



 
Oben Unten